POMPIKOWE DOMOWE PRZEDSZKOLE

Temat: Projekt LAS

1. Zabawa ruchowa Taniec drzew- nagrania spokojnej muzyki i pokazujemy ruchy do naśladowania i je komentujemy :

• Drzewa powoli rosną – dziecko/dzieci kucają, podnoszą się z rękami uniesionymi nad głową i z połączonymi dłońmi.

• Drzewa poruszają gałęziami – dziecko/dzieci opuszczają ręce, lekko odchylają je na boki i obracają dłonie w nadgarstkach.

• Wiatr przechyla małe drzewka – dzieci przechylają się w jedną i w drugą stronę.

• Wyrosła piękna korona drzewa – dzieci unoszą w górę ręce i lekko nimi poruszają.

• Drzewa tańczą na wietrze i pochylają się do słońca – dzieci wznoszą ugięte lekko w łokciach ręce i łączą koniuszkami palców (tworzą koronę drzewa), skręcają się lekko w prawo i w lewo, pochylają i prostują w rytm muzyki.

2. Grzybki z warzyw- praca plastyczna , potrzebne: ćwiartki ziemniaka lub pomidora i plastry pietruszki, zielone liście pora, selera lub natki, pasta do zębów, papierowy talerzyk.

Dziecko układa na talerzyku grzyby – kapelusz z połówki ziemniaka lub pomidora (białe kropki robią pastą do zębów), a ogonki z kawałka pietruszki. Pracę ozdabiają zielonymi listkami.

3. Historyjka obrazkowa ilustrująca etapy wzrostu rośliny. Określanie, co było najpierw, co potem i co na końcu. Omówienie obrazków przez dzieci i ułożenie ich we właściwej kolejności. Wspólna odpowiedź na pytanie: Co jest potrzebne roślinie do życia? (Ziemia, woda, światło).

4. Zabawa paluszkowa Idzie, idzie jeż…

Dziecko : Idzie, idzie jeż -palcami obu rąk naśladują drobne ruchy chodzenia,

ten przedziwny zwierz.

Nóżkami tup, tup - palcami obu rąk stuka w podłogę,

i pod listek – siup!- obie dłonie nakładają na siebie, jedna pod drugą.

5. Opowiadanie Książka (s. 78–79) Jeden z najstarszych dębów w Polsce nazywa się Bartek. Rośnie sobie od prawie siedmiuset lat i jest już tak stary, że jego konary trzeba podpierać specjalnymi słupami. Kilku dorosłych mężczyzn musiałoby się złapać za ręce, żeby objąć jego gruby pień. Najmłodszy dąb w Polsce to dąb Olek. Trudno go jeszcze nawet nazwać drzewem – to takie dębowe niemowlę, kilka jasnozielonych listków przyczepionych cienką łodyżką do zeszłorocznego żołędzia, który na jesieni wpadł do przedszkolnego ogródka. Przeleżał w ziemi całą zimę i ledwie zdążył wykiełkować, a już znalazł się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Grupa Olka postanowiła zasadzić przy przedszkolu dwa krzaki ozdobnej leszczyny. Chłopcy i dziewczynki pracowicie wyrywali z ziemi uparte chwasty. Wszyscy, na czele z panią, uśmiechali się do słońca i soczystej zieleni, tylko Olek stał na uboczu, trochę naburmuszony. Miał nadzieję, że to jemu przypadnie zaszczyt wykopania dołków, tymczasem Marek z Piotrkiem chwycili łopaty i nie zamierzali wypuścić ich z rąk. Patrzył więc Olek ponuro, jak oddział ogrodników krząta się wśród przedszkolnych grządek, a potem sam bez zapału zabrał się za pielenie. Wyrwał kilka mleczy i już miał usunąć z ziemi następny chwast, kiedy jego uwagę zwróciła maleńka bezbronna roślinka, ledwie wystająca z czarnej ziemi. Kucnął nad nią i zmarszczył brwi z namysłem. – Patrzcie, to chyba dąb – powiedział. Maleńkie drzewko od razu stało się ulubieńcem dzieci. Obie leszczyny wkopano w innym miejscu, a wokół dąbka chłopcy zbudowali niewielką zagrodę z patyków, żeby nikt niechcący go nie rozdeptał. – Nazwijmy go „dąb Olek” – zaproponowała Ala. – W końcu kto uratował mu życie? Od tego czasu Olek urósł już o centymetr i wypuścił dwa nowe listki. • Rozmowa na podstawie wysłuchanego opowiadania oraz ilustracji w książce. N. zadaje dzieciom pytania: − Co znalazł Olek w ogródku przedszkolnym? − Jak się nazywa najstarszy dąb w Polsce? − Jak się nazywa najmłodszy dąb w Polsce? − Dlaczego ma takie imię? − Dlaczego Olek był najpierw naburmuszony? Jest to okazja, aby dzieci swoimi słowami opowiedziały treść opowiadania lub uporządkowały wydarzenia (stosując zwroty dotyczące następstwa czasu – najpierw, później, na koniec).

6. Wakacyjne kolorowanki :

https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/06/WAKACYJNE-KARTY-PRACY-zestaw-1.pdf

Agnieszka Panasiuk- Kaczoch i Kinga Grebieszkow