Start ZAJĘCIA ZE SPECJALISTAMI Ćwiczenia orientacji przestrzennej

Każdy przedszkolak ma szansę na sukces

Witamy w przedszkolu

INNOWACJA ORGANIZACYJNA

baner_gabinet

 

baner_6latek

Gabinet Marii Montessori

baner_gabinet

 

baner_dbamy_eko2011



Designed by:
Jm-Experts!

Ćwiczenia orientacji przestrzennej PDF Drukuj Email
piątek, 08 maja 2020 21:02, odsłon: 2721

POMPIKOWE DOMOWE PRZEDSZKOLE

 

Ćwiczenia orientacji przestrzennej


Nazywamy swoje ciało
Stoimy z dzieckiem naprzeciwko siebie (mogą brać w tej zabawie również pozostali członkowie rodziny). Po kolei, na przemian dziecko – rodzic - ... wskazujemy wybraną część swojego ciała i nazywa ją. Pozostali naśladują gesty i powtarzają, np.: „To jest moje ucho”, „To jest mój nos”, „To jest moja noga”.

Dostrzeganie symetrii w schemacie własnego ciała
Przygotowujemy na dużym arkuszy papieru (kartonie) wizerunek postaci. Następnie oddzielamy rysunek w pionie w połowie np. układając klocki, tak aby powstały dwie symetryczne części. Wspólnie z dzieckiem analizujemy poszczególne części ciała postaci i wskazujemy, co występuje w liczbie pojedynczej, a co w liczbie mnogiej. Zwracają uwagę na to m.in., że każdy człowiek ma parę oczu, uszu, jeden nos, usta i czoło, dwie nogi, ręce, łokcie, kolana itp.

Rysowanki
Rysowanie grubą kredką, kredą na asfalcie, patykiem na wygładzonej ziemi lub piasku. Zachęcanie do rysowanie człowieka (opowiadaj, jaki jesteś, a ja Cię narysuję). Inspirowanie dzieci do rozbudowywania głowonogów – dziewczynce sukienka, spodnie i bluzka dla chłopca.

Głowa, ramiona, kolana, pięty
Śpiewamy wspólne piosenkę i pokazujemy kolejno poszczególne części ciała
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
kolana, pięty, kolana, pięty.
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
oczy, uszy, usta, nos!

Postać z klocków
Na podłodze układamy dziecko następnie przy pomocy dostępnych w domu klocków (nakrętek) układamy kontur. Dziecko wstaje ogląda i nazywa części swego ciała. Następuje zmiana i teraz rodzic kładzie się na podłodze, a dziecko układa jego kontur, wspólnie nazywany części ciała. Do tej zabawy możemy wykorzystać również pluszowe zabawki i przytulanki oraz inne materiały do budowania konturu.

Zabawy przed lustrem
Dziecko ogląda swój wizerunek w lustrze, pokazuje i nazywa części ciała, rusza poszczególnymi częściami ciała, naśladuje i pokazuje miny w lustrze (dowolne miny lub związane z emocjami np. jestem wesoły, jestem smutny, jestem zły).

Powitanie częściami ciała
Witamy się z dzieckiem poszczególnymi częściami ciała zgodnie z pomysłami np. „witają się prawe ręce” - podajcie sobie prawe ręce, „witają się lewe kolana” - dotknijcie się lewymi kolanami, „witają się plecy” - dotykacie się plecami, „witają się prawe łokcie” - dotykacie się prawymi łokciami itd.   

Obrysowywanie części ciała
Na papierze obrysowujemy części ciała (np. ręka, dłoń, palec, stopa, noga) w połączeniu z ich nazywaniem;

Ćwiczenia orientacji przestrzennej z wykorzystaniem kart pracy np.
Karta pracy - Domek – zadaniem dziecka jest wycięcie obrazków i umieszczenie ich na ilustracji zgodnie z instrukcją

https://mala275.blogspot.com/2017/06/orientacja-przestrzenna-karta-pracy.html


Karta pracy – Pokój - zadaniem dziecka jest odszukanie na rysunku pokoju tych przedmiotów, których położenie jest przedstawione na piktogramie, i zaznaczenie tych miejsc żetonami.

https://naszelementarz.men.gov.pl/generator/worksheet/845a3c21b26d7ef7e9fd60592b7d294b3c571acff4675c94950dbdf3a19ce288/karta-pracy-karta-pracy-nr-02-orientacja-przestrzenna-pokoj.pdf


Dyktanda graficzne

http://bystredziecko.pl/dyktanda-graficzne-dla-dzieci-matematyka/


Co się zmieniło?
Dziecko porusza się swobodnie w rytm muzyki, im więcej osób z rodziny bierze udział, tym jest weselej. Na ustalony znak przystaje, a np. mama pokazuje zdjęcie lub wycinek z gazety przedstawiający postać w określonej pozycji (np. ręka w górze, noga w górze itp.). Zadaniem dziecka/uczestników jest przystanięcie w określonej pozycji, jaka jest zademonstrowana na zdjęciu/wycinku z gazety. Za każdym razem ilustracja jest inna. Możemy też zmieniać role uczestników zabawy.

Co to jest?
Rodzic wybiera z pomieszczenia (np. kuchnia, pokój itp.), w którym znajduje się wspólnie z dzieckiem, przedmiot, rzecz, a następnie opisuje na głos jego położenie. Zadaniem dziecka jest podążanie za wskazówkami rodzica i odgadnięcie, o jakiej rzeczy mówi, np.:
Na półce z puzzlami, obok piłki (miś)
Na ścianie, nad stołem (obraz)
Między kanapą a fotelem (stolik)
Na suficie, nad stołem (lampa)

 

 

Elżbieta Wołkowycka, Jolanta Wołkowycka, Bogusława Wołodkiewicz

 

Używamy plików cookies, by ułatwić korzystanie z naszych serwisów. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku, zmień ustawienia swojej przeglądarki.Nasza Polityka Cookies..

EU Cookie Directive Module Information