W naszym przedszkolu podczas pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych zastosowanie mają następujące metody:

• elementy Metody Dobrego Startu M. Bogdanowicz – jest to system ćwiczeń oddziałujących przede wszystkim na procesy instrumentalne: percepcyjne i motoryczne. Zasadniczą rolę odgrywają w tej metodzie trzy elementy: wzrokowy (wzory graficzne), słuchowy (piosenka) i motoryczne (wykonywanie ruchów zorganizowanych w czasie i przestrzeni, odtwarzanie wzorów graficznych, zharmonizowanych z rytmem piosenki). Celem metody jest jednoczesne usprawnienie czynności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno-ruchowego, kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni. W jej założeniach leży więc usprawnienie i koordynacja, czyli integrowanie funkcji wzrokowo-słuchowo-ruchowych, a także harmonizowanie wszystkich funkcji psychomotorycznych.
• Program M. Frostig, D. Horne – są to książki z zadaniami mające na celu ćwiczenie koordynacji wzrokowo – ruchowej u dzieci.
• Program Aktywności Ch.M. Knill - składa się z programów, w trakcie których dzieci wykonują określone ruchy przy specjalnym akompaniamencie muzycznym. Programy te stanowią podstawy, dzięki którym rozwija się kontakt społeczny poprzez ruch oraz zabawę. Polepsza się rozumienie przyczynowo – skutkowe i komunikacja dziecka z otoczeniem.
• Metoda Marii Montessori - metoda ta daje dziecku szansę wszechstronnego rozwoju fizycznego i duchowego oraz kulturowego i społecznego, wspiera jego spontaniczną i twórczą aktywność.
  Celem metody jest rozwijanie indywidualnych cech osobowości, w formowaniu prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności szkolnych i współdziałania.
• Ruch Rozwijający W. Sherborne - to system ćwiczeń i zabaw ruchowych, które wywodzą się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłym. Podczas ćwiczeń wykorzystuje się  dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej oraz pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi.
• Metoda Felicji Affolter – to prowadzeniu ciała dziecka podczas czynności z zakresu dużej motoryki tzn. chodzenia, schylania się, kucania, ale przede wszystkim skupia się ona na przekazywaniu informacji czuciowych przez ręce. Zadaniem terapeuty jest w takiej sytuacji nałożenie swoich rąk na ręce dziecka, w taki sposób, aby kciuk terapeuty pokrywał się z kciukiem dziecka, palec wskazujący z palcem wskazującym itd. Terapeuta staje za dzieckiem i inicjuje kolejne czynności. Dzięki działaniom terapeuty, dziecko może poczuć właściwości przedmiotu, jego opór, zmiany położenia ręki w stosunku do podłoża, różnice w działaniu jednej i drugiej ręki. Zarówno ręce jak i mózg dziecka odbierają bodźce, których bez pomocy terapeuty nie byłyby w stanie doświadczyć.
• Muzykoterapia i relaksacja – ćwiczenia te wpływają na samopoczucie dziecka, napięcie mięśni, czasami mają za zadanie wyciszyć lub uaktywnić dziecko. Podczas zabawy dzieci poznają siebie nawzajem, znikają opory, liczy się „tu i teraz”.
• Technika malowania dziesięcioma palcami – technika ta obejmuje manipulacje farbami przy użyciu dłoni i palców. Dziecko jest zachęcone do eksperymentowania wszelkimi rodzajami ruchów, a terapeuta zwraca uwagę na zachowanie się dziecka, na jego aktywność lub bierność.
• Choreoterapia - obejmuje taniec, ćwiczenia muzyczno-ruchowe, improwizacje ruchowe do wybranej muzyki. Walory tej metody to przede wszystkim: różnorodność i atrakcyjność form tanecznych oraz możliwość oddziaływania na psychikę poprzez ruch, muzykę i kontakt z innymi dziećmi.
• Zabawy paluszkowe – to wierszyki, które mówimy z dzieckiem wykonując przy tym ruchy rąk i palców. Ćwiczenia te poprawiają sprawność manualną dziecka, wpływają na umiejętność komunikowania, budują pozytywny emocjonalny kontakt pomiędzy dzieckiem, a osobą z którą się bawi, wpływają korzystnie na rozwój mowy dziecka, wzbogacając jego słownictwo, pomagają się zrelaksować i skoncentrować na konkretnej czynności.